همان گونه که در نخست بیان شد، اختلال حرکتی سندرم پای بیقرار مرتبط با خواب میباشد که در هنگام بی‌حرکتی، به خصوص در عصرها و به شکل کوتاه مدت با تحرک التیام می‌یابد. در هنگام خواب، اغلب بیماران حرکات مشخص در اعضا بدن داشته که این حرکات را در اصطلاح PLMS می نامند

در سندرم پاهای بی قرار RLS از لحاظ شدت در 5 تا 15 درصد بزرگسالان در بررسی هایی که صورت گرفته است، بروز می‌کند.

 ارزیابی میزان RLS از لحاظ بالینی کمتر میباشد. 2 تا 3 درصد، است.

غالبا تعداد ابتلا به سندرم پای بیقرار در زنان بیشتر از مردان گزارش میشود و ظاهرا دلیل آن مرتبط با افزایش ابتلا RLS در دوران بارداری میباشد و همینگونه در زمان سنجش مردان با زنان غیرباردار تمایز های جنسی کمتر میباشد. بدون شک این سندرم می‌تواند در کل طول عمر پیش بیاید و اغلب بررسی ها نشان می‌دهد ابتلای آن با بالا رفتن سن افزایش میابد. به همین علت در اطفال نزدیک به 50 درصد کمتر از بزرگسالان است.

• عدم مصرف نوشیدنی های الکل دار, کافئین دار
• مصرف آهن در صورت کمبود آهن
• فیزیوتراپی و کاردرمانی
• ماساژپا
• تمرینات کششی
• حمام آب گرم یا سرد
• مصرف مکملهای دارویی مانند فولیک اسید, ویتامین B12, منیزیم
• تغییر دمای محیط خواب
• ماساژ با ویبریشن
• یوگا و مدیتیشن