بیماری شریان احشایی (شکمی) یک بیماری عروقی است که در نتیجه تنگی یا بسته شدن شریان احشایی رخ می‌دهد. این شریان مسئول تامین خون به بخش بزرگی از روده بزرگ است. بنابراین، هرگونه مشکل در عملکرد این شریان می‌تواند منجر به عوارض جدی شود.
آنوریسم احشایی ممکن است با برداشتن آنوریسم و ​​بای پس از یک بخش طبیعی شریان به بخش بعدی درمان شود. این کار با پیوندی انجام می شود که از بخشی از یکی از رگ های شما یا یک لوله مصنوعی ساخته شده توسط انسان ساخته شده است.

علل بیماری شریان احشایی شامل توده‌های چربی، توده‌های پلاکتی و تشکیل لخته خون در دیواره شریان می‌باشد. این عوامل می‌توانند باعث تنگی یا بسته شدن شریان احشایی شوند و خونرسانی به روده بزرگ را مختل کنند. عوامل خطر این بیماری شامل سن بالا،
سابقه خانوادگی از بیماری شریان احشایی، دیابت، فشار خون بالا و سابقه سیگار کشیدن می‌باشد.

عواملی که می‌توانند منجر به ایجاد بیماری شریان احشایی شوند عبارتند از:
ریسک فاکتورهای غیر قابل تغییر: مانند سن، جنسیت و وراثت. مثلاً، مردان و افراد بالای ۵۵ سال دارای ریسک بیشتری برای ابتلا به بیماری شریان احشایی هستند.
ریسک فاکتورهای قابل تغییر: مانند فشار خون بالا، کلسترول بالا، دیابت، سیگار کشیدن، کم تحرکی، چاقی و رژیم غذایی نادرست.
ژنتیک: وجود تاریخچه خانوادگی ابتلا به بیماری شریان احشایی نیز می‌تواند نشانه‌ای برای ارثی بودن این بیماری باشد.
اختلالات متابولیک: اختلال در متابولیسم چربی ‌و کلسترول می‌تواند منجر به افزایش تشکیل پلاک‌ها در دیواره‌های شریان‌ها شود.
التهاب: التهاب در سیستم عروقی می‌تواند باعث تحریک و آسیب به دیواره‌های شریانی شود و فرآیند تشکیل پلاک‌ها را تسریع کند.
تنش های روانی: استرس مزمن، اضطراب و افسردگی ممکن است به طور غیرمستقیم بر روی فرآیندهای بیولوژیکی مرتبط با بیماری شریان احشایی تأثیر بگذارد.
عوامل زیست‌محیطی: برخی عوامل محیطی مانند آلودگی هوا و میزان ساعات خواب ناکافی می‌توانند به عنوان عوامل مخاطره‌آفرین عمل کنند.
بیماری‌های التهابی: برخی بیماری‌های التهابی مانند بیماری‌های روماتیسمی و آترواسکلروز یا عواملی مانند عفونت‌ها نیز ممکن است ریسک بیشتری برای بروز بیماری شریان احشایی ایجاد کنند.
مصرف داروها: برخی داروها مانند داروهای کنترل کننده فشار خون، داروهای هورمونی و داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی می‌توانند تأثیرات جانبی داشته باشند که ممکن است به عوارضی از جمله بیماری شریان احشایی منجر شوند.

علائم بیماری شریان احشایی ممکن است به طور ناشناخته و بی‌علامت باشد تا زمانی که تنگی شدید شریان احشایی رخ دهد. در این صورت، علائمی مانند درد شکمی شدید، تهوع، استفراغ و تغییرات در رنگ مدفوع مشاهده می‌شود. اگر بیماری در مراحل پیشرفته باشد، ممکن است علائم دیگری مانند خستگی، لاغری، کاهش اشتها و تشنجات رخ دهد.
تشخیص بیماری شریان احشایی با استفاده از روش‌های تصویربرداری مانند آنژیوگرافی، اکوکاردیوگرافی و سی‌تی اسکن انجام می‌شود. در صورت تشخیص بیماری، درمان‌های مختلفی مانند داروها، رژیم غذایی، تغییرات در سبک زندگی و در موارد شدیدتر، جراحی ممکن است توصیه شود.